جدول جو
جدول جو

معنی حسین تجیبی - جستجوی لغت در جدول جو

حسین تجیبی
(حُ سَ تُ جَ)
ابن محمد بن حسین بن حسین تجیبی قرطبی. ادیب مهندس و منجم و شاعر. بر ابن برغوث ریاضی تلمذ کرد و به مصر و یمن شد و در یمن در 456 هجری قمری 1064/ میلادی درگذشت. او راست: ’زیج مختصر’ به روش هند و سند. (معجم المؤلفین) (معجم الادباء ج 4 ص 92) (نفح الطیب ج 9 ص 266) (هدیه العارفین ج 1 ص 310)
لغت نامه دهخدا

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما

(حُ سَ نِ خَ)
ابن حسن ارموی. از شعرای دمیهالقصر است و نظام الملک را در 462 هجری قمری مدح گفت. (ذریعه ج 9 ص 299)
لغت نامه دهخدا
(حُ سِ نِ خُ صَیْ)
ابن حمدان بن خصیب مکنی به ابوعبدالله. فقیه و شاعر. او راست: ’کتاب فی اسماء النبی و اسماء الائمه و الاخوان’ و المائده. (معجم المؤلفین ج 4 ص 5)
لغت نامه دهخدا
(حُ سَ نِ حَ)
ابن رستم رومی. از قضاه مدینه بود و در بازگشت به مصر در 1023 هجری قمری درگذشت. او راست: ’التجوید الصحیح’ و جز آن. (معجم المؤلفین از کشف الظنون) (هدیه العارفین ج 1 ص 321)
لغت نامه دهخدا
(حُ سَ نِ تَلَ)
ابن عتیق بن حسین بن رشید مرسی الاصل. ساکن سبت ربعی مالکی ملقب به جمال و مکنی به ابوعلی شاعر، فقیه و اصولی بود. در 549 هجری قمری / 1154 میلادی متولد و در 632 هجری قمری / 1235 میلادی به مصر درگذشت. مدتی تدریس میکرد. و تالیفاتی دارد. (از اخبار غرناطه ج 1 ص 300) (الدیباج 105) (ایضاح المکنون ج 2 ص 323) (معجم المؤلفین) (هدیه العارفین ج 1 ص 312) (زرکلی ص 252 چ 1)
لغت نامه دهخدا
(حُ سَ نِ دُ جَ)
ابن یوسف بن محمدبغدادی حنبلی سراج الدین ابوعبدالله فرضی نحوی. متولد 664 هجری قمری / 1266 میلادی و متوفی در شهید نزدیک دجیل در 6 ربیع الاول 732 هجری قمری 1331/ میلادی او راست: نزههالناظر و تنبیه الغافلین و جز آنها. (معجم المؤلفین از درر الکامنه ج 2 ص 48) (شذرات ج 6 ص 99) (ایضاح المکنون) (بروکلمان ذیل ج 2 ص 206) (هدیه العارفین ج 1 ص 314)
لغت نامه دهخدا
الطیبی، نامش حسین بن محمد بن عبدالله الطیبی. وی ازعلماء حدیث و تفسیر و بیان بود. ثروتی فراوان از ارث پدر و تجارت به دست آورده و تمامی را بمصارف خیریه رساند بحدی که در پایان عمر فقیر و نیازمند شد. مردی فروتن و با ارباب بدعت سخت مخالف بود. پیوسته ملازم تعلیم طلاب بود و نسبت به بینوایان آن طبقه انفاق و احسان میکرد. در استخراج دقائق از کلام حق و سنت پیمبر آیتی بود. وی را ضعف باصره عارض شده بود. از تألیفات وی یکی ’التبیان فی المعانی و البیان’ است که بطبع نرسیده. دیگر شرح کشاف در تفسیر و شرح مشکاه المشکاه در حدیث است. وفات وی بسال 743 هجری قمری بوده است. نقل از الدرر الکامنه. (الاعلام زرکلی ج 1 ص 259)
لغت نامه دهخدا
(حُ سَ نِ طَیْ یِ)
ابن محمد بن عبدالله طیبی ملقب به شرف الدین و متوفی در 13 شعبان 743 هجری قمری / 1342 میلادی او راست: ’الکاشف عن حقایق السنن النبویه’ و جز آن. (معجم المؤلفین) (درر الکامنه ج 2 ص 68) (شذرات الذهب ج 6 ص 137) (بدر الطالع ج 1 ص 239) (بغیه الوعاه228) (کشف الظنون) (روضات ص 224) (زرکلی ج 1 ص 259)
لغت نامه دهخدا
(حُ سَنِ تَ جَلْ لی)
محمد حسین تجلی، شاعر کاشانی به هند رفت و در 1041 هجری قمری درگذشت. (ذریعه ج 9 ص 168)
لغت نامه دهخدا